De contrapvncto

Copiose ac lvcvlenter mi aaron quae ad cantum planum pertinere uidebantur, hucusque executus es ut nihil abste omissum putem, quod siquis ignoret uitio dandum sit. Dii boni quam multa et quam praeclara sunt, quae priore libro complexus es. Ex quo quidem coniecturam facio qualia futura sint, et quam praeclara et cognitu digna, quae sequentur.

Et quando finem cantui plano : Et primo libro te fecisse Hesterno die mihi significasti Tui memor promisisti alteram Operis partem aggredere

Postquam ea diximus 

Qvae ad modum, ac tempus pertinere putauimus, ea diligenter executi sumus. Restat, ut tertio loco de prolatione dicamus, his enim tribus, tanquam cardinibus tota ratio musices innititur, neque ulla sine his tribus modulatio constare potest. Igitur, cum duae sint in prolatione obseruanda, uidelicet quid sit et quomodo sit, dicimus, prolationem nil aliud quidem esse, quam figuram semibreuis, aut trium minimarum quantitatem, est enim attributa semibreui prolatio, siue trium quantitati minimarum.  Vide quaeso, quinque diebus te dictante, me excipiente, ac interpraete quid sit effectum, et quae iacta sint fundamenta, immo quantum iam creuerit opus, ut si etiam partem hanc illius solam quis edat magnum quidem, ac non parua laude dignum efficisse purandus sit. Aaron.

Unde et beatus Augustinus in libro

Quid etiam dixissent isti detractatores nostri, si Malchum illum captivum monachum, de quo beatus scribit Jheronimus, eodem contubernio cum uxore victitantem conspicerent? Quanto id crimini conscriberent, quod egregius ille doctor cum vidisset maxime commendans ait: "Erat illic senex quidam nomine Malchus... eiusdem loci indigena, anus quoque in eius contubernio... studiosi ambo religionis, et sic ecclesie limen terentes, ut Zachariam et Elysabeth de euvangelio crederes, nisi quod Johannes in medio non erat."